Μια σπίθα η ζωή
Παραφράζοντας τον Καζαντζάκη, μια σπίθα η ζωή… μα προλαβαίνουμε …..
Ο άνθρωπος κινείται μέσω της δύναμης της ζωής
Όταν λέμε “αυτό που ο άνθρωπος είναι”, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να κατανοήσουμε, πως ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ, για μια κενή δήλωση, μια δήλωση ανευ περιεχομένου. Επίσης ας κατανοήσουμε ότι το περιεχόμενο δεν είναι κοινό για όλους.
Αυτό σημαίνει πως κάθε άνθρωπος, είναι διαφορετικός?
Εν τω γίγνεσθαι σαφώς. Ο κάθε άνθρωπος εμπεριέχει το σπόρο της εξατομίκευσης. Ο σπόρος αυτός είναι αδρανής και δεν θα βλαστήσει για τον καθέναν. Όχι μόνο αυτό, μα θα βλαστήσει για ελάχιστους. Ας δώσουμε λίγο προσοχή εδω.. ο κάθε άνθρωπος κινείται μέσω της δύναμης της ζωής. Αυτή η δύναμη είτε εξωτερικοποιείται και διαχέεται και δίνει νέες μορφές ζωής, είτε εσωτερικοποιείται και αφομοιούμενη μετουσιώνεται. Με αυτό το τρόπο επιστρέφει στην αρχική της εκπόρευση.
Σε περισσότερο απλά λόγια. Στην πρώτη περίπτωση ο άνθρωπος θα χρησιμοποιήσει την δύναμη της ζωής για να στραφεί στον έξω κόσμο. Εκεί θα την αναλώσει σε επιτεύξεις. Θα δημιουργήσει στόχους και επίσης θα έχει επιθυμίες. Όχι μόνο θα δημιουργήσει επιθυμίες, μα δεν θα βρίσκει ποτέ πληρότητα. Συνεχώς θα θέλει κάτι άλλο. Θα το εκφράζει με την ανάγκη για όλο και περισσότερα χρήματα. Για όλο και περισσότερες επιτεύξεις. Αυτοκίνητα, σχέσεις, εκδρομές κλπ. Αυτό που λέμε, κατανάλωση. Αυτό που λέμε κόσμος της πλάνης με όλη την ματαιοδοξία που έχει.
Οι συνέπειες αυτής της τάσης, είναι απο λίγο εως πολύ, γνωστές. Δημιουργούν εναν εγωικό άνθρωπο, ο οποίος βλέπει μόνο στο δικό του στενό πλαίσιο. Βλέπει την καλοπέραση του και ζητά με μανία ηδονές. Βιάζει τα πάντα γύρω του. Την φύση, τα ζώα, τα φυτά, τον αέρα, τις θάλασσες κλπ. Είναι τόσο πολύ εμποτισμένος, που του είναι αδύνατο να δει έξω απο αυτό. Ζει και αναπνέει για να υπηρετεί την ανάγκη για ηδονή οποιδήποτε τύπου.
Στην δεύτερη περίπτωση, θα στρέψει την δύναμη της ζωής, εντός του. Θα απομακρύνει με άλλα λόγια το ενδιαφέρον του απο τον εξωτερικό κόσμο και τις επιθυμίες. Η προσοχή του, θα εστιάσει αρχικά στην παρατήρηση του εσωτερικού του κόσμου. Στην συνέχεια στην ανάλυση και στην κατανόηση του. Η μεγαλύτερη εμβάθυνση και κατανόηση, θα τον οδηγήσει τελικά στην γνωριμία με τον Εαυτό του. Δεν θα είναι μια εύκολη διαδρομή. Καμία απο τις 2 διαδρομές δεν είναι εύκολη. Επίσης καμία απο τις 2 διαδρομές δεν δίνει εγγυημένα αποτελέσματα. Τέλος, καμία απο τις διαδρομές δεν είναι καλύτερη.
Εσωτερικό και εξωτερικό μονοπάτι
Τα 2 μονοπάτια, οδηγούν σε κοινό τέλος ..
Όποιο μονοπάτι και εαν πάρουμε, είτε το εσωτερικό, είτε το εξωτερικό, ο σκοπός είναι κοινός. Είναι η εύρεση του Εαυτού μας. Το λέμε ολοκλήρωση, επίσης το λέμε εξατομίκευση. Επίσης μπορεί να το καλούμε, ένωση με το Θεό.
Δώσαμε τυχαία τα χαρακτηριστικά
Στο παραπάνω κείμενο περιγράψαμε τους 2 χώρους. Τους δώσαμε κάποια χαρακτηριστικά. Φαίνεται ότι με εναν τρόπο, δώσαμε αρνητικά χαρακτηριστικά στην εξωτερική διαδρομή και θετικά στην εσωτερική. Η επιλογή ήταν τυχαία. Όχι μόνο καμία απο τις 2 διαδρομές δεν είναι απο πριν φορτισμένη. Επίσης και εδω είναι το σημαντικό, και οι 2 χρησιμοποιούν την ενέργεια της ζωής. Τελικά την μετουσιώνουν σε νέες υπάρξεις. Είτε εξωτερικές, είτε εσωτερικές. Εδω, υπάρχει κάτι σημαντικό, για εκείνους που θα θελήσουν να εμβαθύνουν.
Αυτό που λέμε “ψυχή του ανθρώπου”, προσδιορίζει το ακριβές σημείο της διαδρομής. Επίσης προσδιορίζει το Είναι του κάθε ανθρώπου και αποτελεί το εφαλκτήριο της ύπαρξης του. Κατοικοεδρεύει στο επάνω μέρος,και επικοινωνείται μέσω της νόησης.
Η νόηση τώρα, δεν είναι μέρος – τμήμα της σωματικής ύπαρξης. Είναι έξω απο το ανθρώπινο σώμα, ενω επικοινωνείται απο αυτό μέσω του εγκεφάλου. Ο άνθρωπος, υπο την απλουστευμένη σωματική έννοια, δικαιούται το απειριοελάχιστο μερίδιο του απο αυτη. Του παρέχεται.
Ο άνθρωπος, μια σπίθα…. που είτε θα γυρίσει στην πηγή και θα καίει αέναα ή θα απομακρυνθεί εξ αυτής, γινόμενος στάχτη, ώστε να τον παρασύρει ο Χρόνος, και διαλύοντας τον στα αρχικά δομικά του στοιχεία, να τον επαναχρησιμοποιήσει με βάση την Ανάγκη και το είδος, σε εναν νέο κόσμο..