Καρδιά και μυαλό η μάχη ανάμεσα τους
Τι δεν έχει ειπωθεί για αυτή τη μητέρα των μαχών! Καρδιά και μυαλό! Η αιώνια μάχη ανάμεσα τους! Ποιος απο τους δυο θα επικρατήσει, τελικά? Τι σημαίνει για τον άνθρωπο η νίκη της καρδιάς? Αν τελικά το μυαλό επικρατήσει, ο άνθρωπος θα γίνει σκληρός? Χωρίς συναισθήματα? Μήπως τελικά μέσα σε αυτή την αντιπαλότητα, κρύβεται ενα βαθύτερο νόημα? Ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό? Ας ξεκινήσουμε να απαντάμε ένα – ένα τα ερωτήματα μας. Για να το κάνουμε θα πρέπει αρχικά να γνωρίσουμε τους 2 αντιπάλους!
Στο αριστερό μέρος της παλαίστρας, η καρδιά!
Στα αριστερά η καρδιά ..
Μάλλον αναμενόμενα στο αριστερό μέρος στέκεται η καρδιά. Είναι το πλέον εξαιρετικό σύμβολο των συναισθημάτων. Οπλισμένη με τη δύναμη της συναισθηματικής αγάπης κινείται ανάμεσα σε 2 άκρα.
Προσπαθεί να ισορροπήσει. Στο ένα άκρο θέλει να δίνει. Είναι η δοτική καρδιά. Θα αγκαλιάσει τους πάντες, θα συγχωρέσει και θα θυσιαστεί. Θα χαρίσει τον έρωτα της, χωρίς κανέναν φραγμό. Δεν θα ψάξει αν ο άλλος αξίζει. Δεν κάνει λογαριασμούς.
Θα δώσει τα πάντα και θα επιδιώξει να είναι ένα με τον άλλον. Για εκείνη όλος ο κόσμος είναι όμορφος και όλα γύρω της είναι ιδανικά. Όλοι και όλα είναι σαν την ίδια, οπότε η χωρίς όρια ένωση μαζί τους, δεν μπορεί παρά να είναι ευτυχία. Είναι μεγάλη και χωρά μέσα τους πάντες και τα πάντα! Είναι υγιής και ακμαία!
Στο άλλο άκρο έχει τραυματιστεί.. Παρά το γεγονός ότι είχε τις καλύτερες των προθέσεων, τα πράγματα δεν πήγαν όπως ακριβώς τα περίμενε. Έψαχνε για έναν Άγγελο, μα αποδείχθηκε ουτοπία. Στο ένα άκρο ήθελε να δίνει, μα στο άλλο άκρο ήθελε να πάρει και εκείνη πίσω. Έτσι το κατάλαβε ή έτσι είχε πλαστεί η ίδια. Πίστευε πως αν δώσω χωρίς όρια, θα πάρω χωρίς όρια. Αν δεν πάρω χωρίς όρια, θα πάρω κάτι σημαντικό! Ωστόσο, τα πράγματα δεν εξελίσσονται κατά αυτό το τρόπο. Καθώς το πάρε δώσε γίνεται στο κόσμο των επιθυμιών, υπάρχει ενα μικρό πρόβλημα.. Οι επιθυμίες αλλάζουν! Όταν οι επιθυμίες αλλάζουν, οι καρδιές αναμενόμενα πονούν. Κι όταν πονούν, σπάνε σε κομμάτια. Μετά μαζεύουν τα κομμάτια τους, μα η συναρμολόγηση δεν δίνει ποτέ την αυθεντική και πρωτότυπη καρδιά..
Στάσου φωνάζει η καρδιά! Ποιος τα λέει όλα αυτά?
Είμαι η Νόηση, εργαλείο μου είναι το μυαλό ..
Ακούγεται μια βροντερή, καθάρια και διαυγής φωνή! Πολλοί θεωρούν πως εγώ και το μυαλό είμαστε ένα, μα πλανώνται. Το μυαλό είναι το μέσο, εγώ είμαι πέρα των περιορισμών της ύλης.
Το μυαλό συνδέεται με τις αισθήσεις και γίνεται ένα με αυτές. Όταν το μυαλό παίρνει μήνυμα απο την καρδιά ότι εκείνη πονά, επαναστατεί! Δεν του αρέσει η κατάσταση και πυρώνει τους φούρνους του θυμού.
Ασφαλίζει τις βαλβίδες στα καζάνια και βάζει το νερό να βράσει. Κι όταν ο βρασμός δημιουργήσει τη μεγάλη πίεση, εκρύγνειται με θανατηφόρο ορμή. Όποιος βρεθεί απέναντι τη στιγμή της έκρηξης, δεν τον περιμένει η καλύτερη μοίρα!
Και τότε όλα καταστρέφονται ..😢
Όλα μαυρίζουν και η καρδιά κλαίει και λυπάται βαθιά.. Αρχίζει να κατηγορεί τον εαυτό της.. Να το μειώνει, να τον απαξιώνει και να τον λοιδορεί. Εσύ φταίς που είσαι ακαμάτα! Που κάνεις όλα τα λάθη και δεν κάνεις για τίποτα. Είσαι άχρηστη και δεν αξίζεις ούτε να σε αγαπούν, ούτε και να σε σέβονται. Να πας και να ζητήσεις αμέσως συγγνώμη! Να πάρεις όλη την ευθύνη επάνω σου και να πεις ότι θα διορθωθείς. Ότι απο εδώ και έπειτα θα τα κάνεις όλα σωστά!
Έτσι, παίρνει την πρωτοβουλία και πηγαίνει και ζητά συγγνώμη. Στην αρχή όλα φαίνονται πως διορθώθηκαν! Η χαρά πάει να τρυπώσει! Είπαμε όμως.. Οι επιθυμίες αλλάζουν.. Τώρα επιπλέον, όταν η επιθυμία του ανθρώπου απέναντι μας αλλάξει, η καρδιά έχει προσθέσει πάνω στη στενοχώρια της, ένα νέο στοιχείο. Τις αυτομομφές και την χαμηλή αυτοεκτίμηση. Όταν λοιπόν η καρδιά δεν πάρει πίσω αυτά που περιμένει, το μυαλό αντί για ένα καζάνι θα έχει δύο, ίσως και παραπάνω!
Δε φτάνει που την προηγούμενη φορά πόναγα, αλλά τα πήρα όλα επάνω μου και με μείωσα και με κατηγόρησα με τα πιο σκληρά λόγια! Κι εσύ μου φέρεσαι πάλι έτσι! Τώρα θα δεις!! Φωνάζει με μια ανεξέλεγκτη οργή που θα φόβιζε και το πιο άγριο θηρίο της ζούγκλας.. Εκεί η μεγάλη μάχη ανάμεσα σε καρδιά και μυαλό έχει ξεκινήσει και έχει φουντώσει για τα καλά!
” Θέλω να συγχωρέσω τα πάντα και να προσπαθήσω πάλι, θα λέει η καρδιά..”
“Δεν είσαι καλά! Δεν σε αφήνω! Ξέχασες κιόλας τι σου έκανε? Η δουλειά μου είναι να σε προστατεύω. Δεν θα σε αφήσω να το κάνεις. Κι αν με παρακούσεις θα καιροφυλαχτώ και θα σου δείξω πόσο άδικο είχες πάλι, που δεν με ακούς!”
Η διαυγής, καθάρια και βροντερή φωνή της νόησης,
χρειάζεται να επανέλθει. Είναι εκείνη που ενώνει και συμπεριλαμβάνει τις ανώτερες ποιότητες των δυο μονομάχων. Όχι μόνο εμπεριέχει τις ανώτερες ποιότητες, μα και φιλτράρει και αποβάλλει κάθε κατώτερο στοιχείο.
Η Νόηση, δεν είναι στο μυαλό. Ούτε ανήκει σε αυτό. Είναι έξω και πέρα απο αυτό. Για την νόηση, το μυαλό είναι το μέσο επικοινωνίας της με τον άνθρωπο. Έχει ανώτερη οπτική, ενώνει και συμπεριλαμβάνει. Ο ορίζοντας της είναι και απεριόριστος και ανεξάντλητος.
Καθώς λοιπόν έχει βαθιά γνώση της Αλήθειας και ταυτόχρονα έχει την εποπτεία του σημείου που βρίσκεται ο άνθρωπος, διακοινώνει στον άνθρωπο, μέσω του μυαλού του, την ορθή θέληση και την ορθή πράξη. Με άλλα λόγια τι είναι ορθό να θέλει και να κάνει. Εδώ υπάρχει ωστόσο ενα σημαντικό σημείο.
Επειδή μυαλό και συναισθηματική καρδιά είναι οι αντιμαχόμενοι, δεν μπορεί να τους δώσει το μύνημα της, χωρίς να το τροποποιήσουν. Αν το κάνει, θα το τροποποιήσουν και θα το φέρουν στα μέτρα τους. Θα προσπαθήσουν να αποδειχθούν Βασιλικότεροι του Βασιλέως. Οπότε θα χρειαστεί εναν ενδιάμεσο. Αυτός είναι η Συνειδητότητα. Ένας παρατηρητής του εμφυλίου, αμέτοχος και άξιος εμπιστοσύνης. Πίσω βέβαια και απο την Νόηση, κρύβεται κάτι άλλο. Πολύ μεγαλύτερο και πολύ ισχυρότερο. Όμως αυτό, ίσως το πούμε σε μια άλλη ιστορία..