Αντέχεις? Η μοναξιά είναι δώρο!
Η μοναξιά είναι δώρο! Πάντα λέω σε ανθρώπους που μιλώ, να μην πιστεύουν ποτέ αυτά που τους λέω. Ούτε αυτά που τους λέω, μα ούτε και αυτά που τους γράφω. Ο λόγος είναι απλός. Ότι ακούνε και ότι διαβάζουν οι άνθρωποι, δεν έχει ποτέ σχέση με αυτά που είτε ο γραπτός είτε ο προφορικός λόγος, θέλουν να μεταδώσουν. Αυτό που ακούνε, είναι στενά συνδεδεμένο με το επίπεδο αντίληψης της.
Επίσης και εδώ είναι πολύ σημαντικό να εστιάσετε και να το κατανοήσετε.
Οι άνθρωποι πάντα προβάλλουν στον απέναντι τους, αυτό που οι ίδιοι μέσα τους, πιστεύουν ότι είναι. Βάζουν λοιπόν στα προφορικά ή γλωσσικά λεγόμενα, ενα υποκειμενικό φίλτρο. Δεν ακούνε αυτό που λέγεται, μα αυτό που η αντίληψη τους, τους λέει ότι μόλις ειπώθηκε. Άρα ερμηνεύουν.
Είναι σημαντικό για κάποιον να αναζητά την γνώση. Είναι σημαντικό να ψάξει για βιβλία και ανθρώπους που θα μπορέσουν να του δώσουν τις πληροφορίες που χρειάζεται, ώστε να προχωρήσει στο ταξίδι της αναζήτησης του. Τα πραγματικά χρήσιμα στοιχεία ωστόσο, θα τα βρει μέσα του και μόνο μέσα του.
Ο ίδιος είσαι ο δάσκαλος και ο μαθητής. Ο εαυτός σου είναι που θα σε καθοδηγήσει. Το μόνο που θα χρειαστεί, είναι να μάθεις να τον ακούς. Θα έχεις μάθει να τον ακούς όταν κάθε πράξη σου, θα σου αφήνει την αίσθηση της γαλήνης και της ηρεμίας. Της αρμονίας. Της γνώσης οτι όλα είναι καλά καμωμένα.
Η μοναξιά είναι δώρο! Επίπεδο αντίληψης
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως το επίπεδο αντίληψης είναι εκείνο που εμποδίζει τον άνθρωπο, να γνωρίζει και να κατανοεί τι σημαίνουν τα πράγματα γύρω του. Για να βελτιωθεί το επίπεδο αντίληψης σου, θα πρέπει να παραδεχθείς τους φόβους και τις ανασφάλειες που νιώθεις μέσα σου. Ζεις σε μια ορισμένη συνειδησιακή κατάσταση η οποία συνοδεύεται απο μια περιορισμένη αντιληπτική ικανότητα. Έχεις εξαιτίας αυτού, περιορισμένο βαθμό κατανόησης. Το να κοροιδεύεις τον εαυτό σου, δε μπορεί να κρατήσει για πολύ καιρό.
Πόσο καιρό αφιερώνεις στο να μείνεις μόνος σου? Πραγματικά μόνος σου. Χωρίς κανέναν και τίποτε γύρω σου. Ούτε τηλεόραση, ούτε κινητό, τίποτε απολύτως. Σε τρομάζει η ιδέα? Είναι ίσως ο τρομερότερος απο τους φόβους που σε διαπερνούν.
Τι είναι αυτό που φοβάσαι. Μήπως την αλήθεια? Την αλήθεια για εσένα, τη ζωή σου, τους ανθρώπους γύρω σου? Την αλήθεια για το ποιος είσαι και το τι απο όλα αυτά αξίζει και τι όχι? Μήπως θες να δημιουργείς συνέχεια φασαρία και να μην μένεις μόνος, διότι δεν θα άντεχες όλα όσα θα καταλάβαινες αν για κάποιο διάστημα κατέβαζες την ένταση?
Αν κρύβεις στη φασαρία, κάτι που που θα λέγαμε ένοχο μυστικό, μπορεί αυτό να εξαφανιστεί? Ή θα λιμνάζει και θα διογκώνεται, μέχρι να εκραγεί και να συμπαρασύρει τη ζωή σου? Σκέψου βαθιά.
Ελέγχεις τις σκέψεις σου ή είναι εκείνες που ελέγχουν εσένα? Γνωρίζεις πως λειτουργεί το μυαλό σου ή συνεχίζεις να είσαι το θύμα του? Μπορείς να συνειδητοποιήσεις πως το να κρύβεσαι απο τον εαυτό σου δεν είναι η λύση αλλά το πραγματικό πρόβλημα? Μπορείς βέβαια να συνεχίσεις να κάνεις τα στραβά μάτια και να συνεχίσεις να ζεις σαν να μην συμβαίνει τίποτα, όμως αργά ή γρήγορα θα το πληρώσεις.
Η κακή διάθεση που νιώθεις μέσα σου δεν θα βελτιωθεί “όταν τα πράγματα πάνε καλύτερα”. Αν δεν τα αντιμετωπίσεις, θα χειροτερέψουν και θα νιώθεις όλο και πιο ανικανοποίητος και ταλαιπωρημένος.
Η μοναξιά είναι δώρο! Η διαδικασία
Μάθε να χαλαρώνεις τον εαυτό σου και να αφήνεσαι στην ησυχία. Για να μπορέσεις να συνειδητοποιήσεις ποιος είσαι και τι μπορείς να κάνεις χρειάζεται να εντάξεις στην ζωή σου διαστήματα που μένεις μόνο με εσένα. Μην αντιστέκεσαι στα αρνητικά σου συναισθήματα. Άφησε τα να αναβλύσουν και προσπάθησε να κατανοήσεις απο που προέρχονται.
Μην αντισταθείς και μην δυσανασχετίσεις ακόμα και εαν νιώσεις άβολα. Το μυαλό σου βρίσκεται σε σύγχυση και κάνει ότι θέλει. Δεν σε αφήνει να βρεις τη γαλήνη. Τη θεωρεί εχθρό. Θεωρεί ότι σε απομακρύνει απο ότι πραγματικά αξίζει και ότι με αυτή σπαταλάς το χρόνο σου. Σου μοιάζει λογικό? Μπορεί η γαλήνη να είναι εχθρός σου? Προσπάθησε για λίγο να την συλλάβεις και θα δεις πόσο πολύ σε κοροιδεύει το μυαλό σου. Αν υπάρχει το απόλυτα ασφαλές περιβάλλον, αυτό βρίσκεται μόνο μέσα σε γαλήνη.
Σε αυτές τις στιγμές ηρεμίας και χαλάρωσης, θα ανακαλύψεις πως στη ζωή σου κάτι λείπει. Υπάρχει ένα μεγάλο κενό μέσα σου που προσπαθείς να καλύψεις μέσα απο την υπερδραστηριότητα σου. Προσωπικές σχέσεις, υπερβολική εργασία, υλικά αγαθά και περισπασμοί κάθε τύπου. Αν γίνεις ειλικρινής με τον εαυτό σου, θα δεις ότι όλα αυτά τα εξωτερικά ερεθίσματα δε μπορούν ποτέ να κατευνάσουν το βαθύ κενό, που υπάρχει στην ψυχή σου.
Λειτουργούν σαν ναρκωτικά. Σου δημιουργούν για λίγο τη ψευδαίσθηση της ικανοποίησης η οποία πολύ σύντομα υποχωρεί και δίνει την θέση του στην αίσθηση της στέρησης. Τότε με αγωνία προσπαθείς να ξαναπάρεις την δόση σου, να νιώσεις για λίγο ότι ξαλαφρώνεις. Ο ίδιος μάταιος και φαύλος κύκλος που σου στερεί την ίδια σου την ζωή και τον πραγματικό λόγο που υπάρχεις. Αυτός ο μάταιος και φαύλος κύκλος τροφοδοτεί το οικονομικό σύστημα, μέσα στο οποίο βρισκόμαστε.
Ο λόγος που υπάρχουμε είναι απλός. Υπάρχουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Το πρόβλημα είναι στο ότι ψάχνουμε την ευτυχία, ενω αυτή είναι εδώ και τώρα. Υπάρχει ήδη σε κάθε στιγμή, παντού γύρω μας. Διαχέεται και μοιράζεται πλουσιοπάροχα σε κάθε δημιούργημα. Η κατάκτηση αυτού του τόσο απλού, θέλει άπειρες ζωές ή μια στιγμή, για να συμβεί.